دکتر مانل استلر، نویسندهي این مقاله اظهار‌داشت: « از سالها قبل، وجود افرادی که بدون داشتن هیچ گونه پیوند خانوادگی به یکدیگر شباهت دارند، به عنوان یک واقعیت اثبات‌شده، اما توصیف آن‌ها علمی نبوده‌است. با استفاده گسترده از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی که به کاربران امکان به اشتراک گذاری تصاویر خودشان را می‌دهد، شناسایی و مطالعه این افراد ممکن‌است. » دکتر استلر و همکارانش در مطالعه خود تصمیم گرفتند مجموعه‌ای از انسان‌هایی که شبیه به هم هستند را در سطح مولکولی توصیف کنند.

بدین منظور، آن‌ها دو نفر را از آثار عکاسی فرانسوا برونل، هنرمند کانادایی که از سال 1999 در سراسر جهان تصاویر افراد شبیه به هم را تهیه‌کرده‌است، انتخاب‌کردند. آن‌ها با استفاده از سه الگوریتم مختلف تشخیص چهره، یک معیار عینی از شباهت برای آن‌ها تعیین کردند. علاوه بر این، شرکت‌کنندگان یک پرسشنامه جامع بیومتری و سبک زندگی را تکمیل کردند و DNA بزاق را برای تجزیه و تحلیل مولتیومیکس استخراج‌کردند. دکتر استلر گفت: «این مجموعه منحصربه‌فرد از نمونه‌ها به ما امکان بررسی اثر ژنومیک، اپی ژنومیک و میکروبیومیک بر شباهت انسان‌ها را می‌دهد. »

به طور کلی، نتایج نشان داد که این افراد ژنوتیپ های مشابهی دارند، اما در متیلاسیون DNA و مناطق میکروبیومی متفاوت هستند. نیمی از جفت‌های ظاهرا یکسان توسط هر سه الگوریتم در کنار هم قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان داد که 9 مورد از این 16 جفت، 19277 پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی مشترک و در یک محدوده‌بودند. علاوه براین، ویژگی‌های فیزیکی مانند وزن و قد، و همچنین ویژگی‌های رفتاری مانند سیگار کشیدن و تحصیلات، در جفت‌های ظاهرا مشابه همبستگی داشتند. در مجموع، نتایج نشان‌می‌دهد که تنوع ژنتیکی مشترک نه تنها به ظاهر فیزیکی مشابه مربوط می‌شود، بلکه ممکن است بر عادات و رفتار مشترک نیز تأثیر بگذارد.

دکتر استلر گفت: «یافته‌های ما پایه‌ای مولکولی برای در زمینه‌هایی مانند زیست‌پزشکی، تکامل و پزشکی قانونی فراهم می‌کند.» پیگیری کاربرد بالقوه در پزشکی قانونی، با استفاده از ژنوم افراد ناشناس برای تهیه استراتژی‌های بیوانفورماتیک برای بازسازی چهره از DNA بسیار جالب خواهد‌بود. در علم پزشکی، ممکن است بتوانیم ژنوم یک فرد را از تجزیه و تحلیل صورت استنباط کنیم و از این رو از آن به عنوان یک ابزار پیش غربالگری برای تشخیص وجود جهش‌های ژنتیکی مرتبط با بیماری و اعمال استراتژی های پیشگیرانه در مراحل اولیه استفاده کنیم. وی افزود: «برخی از مطالعات قبلی ژنوم افراد را با ویژگی‌های چهره، اما در جمعیت عمومی مقایسه کرده‌اند. مطالعه ما نشانگرهای ژنتیکی را نشان می‌دهد که در شکل‌گیری شکل بینی، لب و دهان بسیار مهم هستند، به علاوه عوامل تعیین کننده‌ی ساختار استخوان و بافت پوست نیز می‌توانند باشند.»

نشانگرهای محیطی، مانند اپی ژنوم و میکروبیوم، بین شباهت‌های مشابه بیشتر متمایز بودند و بنابراین تفاوت‌های این افراد که شبیه یکدیگر هستند را می‌توان به مواد شیمیایی تنظیم‌کننده توالی DNA یکسان و ترکیب میکروبیوم نسبت داد. او گفت: «از آنجایی که جمعیت انسان در حال حاضر 7.9 میلیارد نفر است، احتمال وقوع این تکرارهای مشابه وجود دارد.»