ایمونوتراپی ممکن است توسط وزیکول های خارج سلولی بهبود یابد
یک مطالعه جدید توسط محققان موسسه Karolinska (KI) نشان میدهد که چگونه وزیکولهای خارج سلولی (EVs) سیستم ایمنی را در موشها فعال میکنند و به نظر میرسد که تومورهای آنها را به یک مهارکننده ایست بازرسی حساس میکنند.
یافتههای جدید، «وزیکولهای خارج سلولی بارگذاریشده با آنتیژن، پاسخدهی به درمان Anti-PD-1 و Anti-PD-L1 را در مدل ملانوما مقاوم به بازرسی القا میکنند»، در تحقیقات ایمونولوژی سرطان منتشر شده است.
محققان نوشتند: «خودروهای الکتریکی واسطههای مهم ارتباطات بین سلولی و کاندیدای بالقوه ایمونوتراپی سرطان هستند. بلوک ایست بازرسی ایمنی، به ویژه در محور PD-1/PD-L1، فرسودگی سلول های T را کاهش می دهد، اما تنها در زیر مجموعه ای از بیماران سرطانی موثر است. دلایل مقاومت درمانی عبارتند از: فعال شدن کم سلول های T اولیه به آنتی ژن های سرطانی، نمایش ضعیف آنتی ژن و کاهش نفوذ سلول های T به داخل تومور. بنابراین، استراتژی های ترکیبی به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است. در اینجا، ما بررسی کردیم که آیا درمان با EV میتواند حساسیت به درمان ضد PD-1 یا -PD-L1 را در مدل ملانوما B16 مقاوم به بازرسی ایجاد کند یا خیر.
سوزان گابریلسون، دکترا، استاد بخش پزشکی (Solna)، مؤسسه کارولینسکا، آخرین نویسنده این مطالعه، گفت: «به نظر میرسد که وزیکولها تومور را از نظر ایمونولوژیک فعال میکنند تا درمان نقطه بازرسی بتواند خرید کرده و شروع به کار کند». “این نتایج به توسعه بیشتر وزیکول های خارج سلولی به عنوان یک درمان سرطان جدید کمک می کند.” در مطالعات قبلی، محققان KI نشان داده اند که نوع خاصی از وزیکول خارج سلولی از سلول های ایمنی می تواند سلول های T ایمنی را فعال کرده و رشد تومور را در موش کاهش دهد.
در مطالعه حاضر، محققان نحوه عملکرد این وزیکول ها را در مدل موش سرطان پوست که به درمان با مهارکننده های ایست بازرسی مقاوم است، بررسی کردند.
هنگامی که این وزیکول ها به صورت درمانی برای درمان تومورها یا به طور پیشگیرانه قبل از شروع رشد تومورها به موش ها وارد شدند، آنها سیستم ایمنی خود را فعال کردند تا یک پاسخ سلول T قوی به پروتئین سرطانی ایجاد کنند. اگر فقط به حیوانات بازدارنده های ایست بازرسی داده می شد، همین اثر حاصل نمی شد و در حیواناتی که ترکیبی از وزیکول ها و درمان ایست بازرسی دریافت می کردند، بارزتر بود.
هنگامی که درمانها به صورت پیشگیرانه به موشها داده شد، که مدت اثر طولانیتری را نشان میدهد، موشهایی که درمان ترکیبی را دریافت کردند، بقای بیشتری نسبت به موشهایی که فقط وزیکول دریافت کردند، نشان دادند.
او گفت: “هدف ما این است که بتوانیم به جای گرفتن سلول های خود بیماران، از خطوط سلولی استفاده کنیم.” این بدان معناست که وزیکول ها را می توان از قبل آماده کرد و تا زمانی که نیاز باشد منجمد کرد. ما همچنین معتقدیم که انواع مختلفی از درمان می تواند برای انواع دیگر سرطان و سایر بیماری ها استفاده شود.”